Werkwijze bij een verhuizing door Koning Verhuizers

Elke verhuissituatie is weer anders. ‘Die jongens van Koning’ passen de werkwijze graag aan op uw specifieke situatie. Daarom beginnen wij altijd met een goed gesprek! Dan kunnen we gezamenlijk bepalen wat, wanneer, wie en waarheen moet worden verhuisd. Of het interieur tijdelijk opgeslagen moet worden. En of u misschien zelf ook meehelpt en verhuisdozen nodig heeft.

Kortom, onze werkwijze is geheel afhankelijk van uw wensen en begint bij een klik hier.


HIER EEN VOORBEELD VAN EEN OFFERTEGESPREK….

Onlangs ging ik op offertebezoek bij een klant in een Groningse gemeente.
Het bleek een echtpaar van 86 en 87 jaar dat noodgedwongen moest verhuizen.
Mevrouw was slecht ter been en de stoeltjeslift was drama, zo werd mij verteld.
Manlief is doof: “Wat zeg je Antje?”
“Ik vertel meneer Koning zojuist dat je slechthorend bent!”
“Wat?”
“Wist du n kop kovie veur hem holn?””
“Goud. Wat hebm joe ik de kovie?”
Ik, rekening houdend met zijn handicap: “ALINNIG MELK!!!”
En de heer des huizes schuifelt, best kwiek, naar de keuken.

Vervolgens hoor ik dat hun dochter onlangs is overleden.
“Hebn joe kinder Koning? Ie kinn joe nait veursteln hou aarg t is om joen aign kind weg te moutn bringn”.
De ogen worden vochtig en zakdoek komt op batterij.
“Twas zo’n goud en prettig wicht… Nou hebm wie allinig nog mekoar.”

Dan een gedemt verzoek uit de keuken: “Antje, kom eevm!”
Mevrouw strompelt nietszeggend (want geen nut: hij doof…) naar hem toe.
Tijdens de lange barre tocht terug richting de woonkamer zegt ze:
“Dei laiverd, hij wus nait meer hou dat e kovie mok’n mos. As ik hom dat vertel wait e twel weer.”

Onder het koffiedrinken hoor ik de hele geschiedenis van dochterlief en de moeilijke laatste maanden.
Ik stel voor om hun ook met het inpakken te helpen. Tevens te zorgen dat de staartklok, welke dochter had willen erven, netjes door die jongens van Koning gedemonteerd en verhuisd zal worden.

Dan wordt er gebeld: Concullega dient zich aan. Hij stelt zich voor aan het echtpaar en we schudden koel een hand: we kennen elkaar zeg maar…
Mevrouw voelt zich wat opgelaten nu 2 afspraken op zelfde tijdstip gepland blijken. Ondertussen vindt ze ‘t ook wel weer komisch. Fijn te zien dat ze ondanks de tranen weer kan lachen!

Collega gaat na een kop koffie weer weg om mij de kans te geven het offertebezoek af te ronden.
Hij zal later die ochtend terugkomen.

Door alle familieperikelen en –verhalen, had ik nog geen rondgang door de woning gemaakt.
Ik vertel ze hoe we hun verhuizing netjes met eigen, vaste verhuizers zullen uitvoeren.
“U krijgt een team verhuizers over de vloer.”

We spreken af dat ik ze ‘s middags mijn prijs zal doorbellen. Ik laat het wel uit mijn hoofd om direct een prijs
achter te laten, want mijn collega gaat daar zeker naar vissen om er vervolgens onderdoor te duiken…

Ik vervolg mijn offerteronde richting Delfzijl en probeer ze later op de dag telefonisch te bereiken.
Manlief (waarschijnlijk voorzien van gehoorapparaat, maar zeker van een versterker op de telefoon), neemt op. We begroeten elkaar en ik noem gelijk het bedrag waarvoor ik hun kan en wil verhuizen.

“Wie hebn al koozn. Joen kollega hebn wie akkoord geevn.”
Om vervolgens ontsteld te roepen: “Moar ie binn veul goedkoper!”
Met spijt in zijn stem geeft hij aan dat ze al getekend hebben voor een duurdere verhuizing bij betreffende concurrent! En hij gaf me groot gelijk dat ik verbaasd was dat ze mijn offerte niet hadden afgewacht. “Sorry, dat hebn wie nait goud doan…”

Wat is er vermoedelijk gebeurd?
Concurrent heeft deze mensen in hun trieste en emotionele verhalen een aanbod gemaakt en direct laten tekenen…
Ze zijn overdonderd en voelen zich nu schuldig naar mij toe.

WAT HAD U IN DEZE SITUATIE GEDAAN?

Ik vind het not done om zo’n kwetsbaar koppel de duimschroeven aan te draaien en een handtekening af te troggelen. Sterker nog: bij ons is er geen enkele klant die voor zijn opdracht moet tekenen. Bij ons is het ondernemen op wederzijds vertrouwen…

Zou ik het KUNNEN om zo verhuisopdrachten binnen te slepen? Heel misschien…
Maar belangrijker: zou ik dat WILLEN?  Overtuigend: NEEN!!!
Ik wil iedereen en zeker mezelf, in de ogen kunnen kijken.
Als ik opdrachten op slinkse wijze moet binnenslepen, stop ik direct met de acquisitie!

Op menselijke wijze ondernemen is leuk, als dat niet meer kan is voor mij de lol eraf.
Ik zat nog net niet als vertouwens persoon hun geschiedenis aan te horen.
Om dan daarna hun onder lichte druk een opdracht af te dwingen… Nee dat is niet mijn ding.

Gelukkig hebben we, ondanks de crisis, eigenlijk iedere dag de verhuizers aan het verhuizen.
Ook de door deze mensen gewenste datum zit gelukkig volgeboekt.
Ondanks wederom sterk teruggelopen huizen verkoop, draaiden we een prima eerste kwartaal
en ook april is zo goed als vol! De noodzaak om koste wat het kost opdrachten binnen te koppen is gelukkig niet aan de orde.

Ik kan met zekerheid zeggen, dat niet één van de bij ons geboekte verhuizingen tot stand zijn gekomen door druk of misschien zelfs lichte dwang.
Wij  (mijn verhuisadviseur Peter en ik) zullen ook niet kwaad spreken over collega’s.  We gaan uit van onze kracht. En dat is een prima verhuisploeg met ‘vaste’ jongens. Uiteraard geven we nette prijzen. Zo halen we misschien niet de grootste omzetten binnen, maar we kunnen wel onszelf in de ogen kijken!

Tevreden klanten zijn voor mij meer waard dan een sneaky binnengehaalde opdracht!
Surf naar www.koning-verhuizingen.nl en kijk onder ‘referenties’ om te lezen hoe onze werkwijze wordt ervaren door onze klanten.

Gelukkig was mijn opa en is mijn vader uit hetzelfde hout gesneden. Appel en boom zeg maar.
Met onze aanpak bestaan we al sinds 1918 en zullen we de 100 jaar zeker volmaken!

BLIJFT MIJN VRAAG:
Wie zou er voor de omzet met duimschroeven gaan en wie voor een gerust geweten?